لیزر درمانی كم توان به اين ترتيب در  Pubmed  تعريف شده است:

روش درمانی مي باشد كه از تابش نور با شدت پايين در محدوده نور 830-540  نانومتر استفاده می گردد. به نظر می رسد اثرات درماني اين روش توسط واكنش های فتوشيميایی كه باعث تغيير نفوذ پذيری غشا سلولي و به دنبال آن افزايش ساخته شدن MRNA و پروليفراسيون سلولي می شود حاصل گردد.

علت اين اثرات، مثل ليزر جراحی به دليل حرارت نمي باشد. ليزر درمانی  كم توان در پزشكی، دندانپزشكي و دامپزشكی در موارد بيماري هاي مختلف و به طور عمده در مورد درمان زخم و كنترل درد به كار می رود. و در این روز ها بسیار پر کاربرد می باشد.

تقسيم بندی ليزر ها در فضای پزشکی چگونه است؟

تقسیم بندی لیزرها بر اساس فاکتورهای مختلفی صورت می گیرد:

تقسیم بندی بر اساس توان

1- لیزرهای پرتوان یا گرم یا سخت

لیزر هایی  هستند که با افزایش انرژی جنبشی در بافت و ایجاد حرارت، اثرات درمانی خود را می گذارند. این اثرات شامل نکروز، کربنیزاسیون، تبخیر، کواگولاسیون یا انعقاد و دناتوره شدن پروتئینی می باشند. توان این دسته بالای نیم وات است.

2- لیزر های با توان متوسط

لیزر هایی هستند که بدون ایجاد حرارت بسیار بالا، اثر درمانی خود را می گذارند و در بافت اثر تحریک نوری ایجاد می کنند.
این دسته از لیزرها امروزه در بسیاری از موارد جایگزین لیزرهای کم توان شدند چرا که سرعت اثر درمانی را افزایش و طول زمان درمان را کاهش می دهند. توان این دسته 500-250 میلی وات است.

3- لیزر های کم توان یا سرد یا نرم

لیزر هایی هستند که اثر حرارتی بر روی بافت نمی گذارد و با تحریک نوری بر روی سلول، باعث واکنش های نوری در بافت می شوند که به آن Photobiostimulation  می گویند. توان این لیزرها معمولا" زیر 250 میلی وات می باشد.

در عرصه پزشکی ، پزشکان با در نظر گرفتن نوع خود اقدام به استفاده از یکی یا چند روش در کنار هم از لیزر استفاده می کنند.