در این آرایش دو آینه لیزر بصورت تخت و موازی قرار میگیرند و ماده فعال لیزر در میان آن قرار میگیرد. این آرایش در اولین لیزر هلیوم-نئون بکار برده شد. این آرایش ، آرایش چندان پایداری نیست؛ زیرا برای یک پرتو خاص که بین دو آینه بارها و بارها باید نوسان کند، احتمال کمی وجود دارد که از فضای دو آینه خارج نشود. زیرا این آرایش به دقیق بودن تنظیم آینهها (میزان توازی آن دو) بسیار حساس است و دقت تنظیم آن باید چیزی حدود یک ثانیة کمانی (1.3600 درجه) باشد.
بنابراین با ارتعاشات جزئی و یا حتی تغییر دما تنظیم خود را از دست میدهد.
مزیت این آرایش در نسبت حجم مؤثر زیاد محیط فعال است؛ یعنی میتواند از تمام فضای محیط فعال و درنتیجه از اتمهای برانگیخته موجود در لامپ ، گاز یا میله بلور حداکثر استفاده را بکند. ولی توان خروجی آن به دلیل اتلافات بالای پراشی ناشی از پراش از کنارههای آینهها زیاد نیست.
برای همین با استفاده از ابزار های دقیق این آینه ها تنظیم میشه تا کمترین اتلاف وجود داشته باشه.