امروزه از لیزر درمانی در جنبه های مختلفی از ورزش و مسابقات استفاده می شود.

انواع آسیب ها به سه دسته اندام فوقانی، اندام تحتانی وستون فقرات تقسیم شده اند که به نمونه هایی از لیزر درمانی با (نور قرمز و مادون قرمز) در مواردی چون اپی کندیلیت داخلی و خارجی، ضایعات مچ دست و مفاصل بین انگشتی از اندام فوقانی و آسیب تاندون آشیل و ... از اندام تحتانی و سندرم های گردنی و کشیدگی عضلانی از ستون فقرات می توان اشاره نمود.

به طور کلی، لیزر می تواند در اصلاح تغییرات ایجاد شده در ضایعات ورزشی مانند تورم، هماتوم، درد، ایسکمی بافتی (کاهش جریان خون در بافت) و...  نقش موثری داشته باشد.

لیزر کم توان سبب افزایش جریان خون و لنف موضعی می شوند و پس از جذب هماتوم و کاهش تورم ایجاد شده، به ترمیم بافتی می پردازند. همچنین پس از آسیب وارد شده  به بافت نرم که سبب ایجاد نقاط ماشه ای (Trigger point) دردناک در محل می شوند، لیزر درمانی به خوبی درد این نقاط را برطرف می سازد. لیزرهای کم توان از طریق افزایش تولید ATP، افزایش آستانه درد، کاهش آزادی هیستامین، استیل کولین و برادی کینین، افزایش سطح بتاآندرفین ها در نخاع و ... سبب کاهش درد در فرد آسیب دیده می گردند.

درمان با لیزر باید به طور منظم و به شکل 1 الی 2 بار در روز و یا طبق نظر پزشک صورت پذیرد. بررسی ها نشان داده اند ورزشکاران آسیب دیده ای که تحت درمان با لیزرهای کم توان قرار   گرفته اند بسیار زودتر از آن هایی که فقط فیزیوتراپی انجام داده اند، به ادامه فعالیت ورزشی خود باز می گردند. از طرفی، تحقیقات دیگر بیانگر این مطلب است که در این ورزشکاران، میزان آسیب مجدد نیز به طور واضحی کمتر بوده و این مساله نشانگر آن است که لیزر تنها به از بین بردن علایم کمک نمی کند بلکه سبب رفع آسیب اصلی نیز می گردد .

نکته قابل ذکر دیگر آن است که لیزر درمانی بر روی ضایعاتی که نیاز به جراحی دارند نیز اثر مثبت می گذارد و درصد پاسخ دهی عمل جراحی در ورزشکار را بالا می برد.

لیزر درمانی هم به صورت درمان منفرد و هم به شکل درمان تکمیلی همراه با سایر روش های درمانی قابل استفاده است.